Arisa Arishima

Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του μυαλού μου!

Ξέρω μόνο γι'αυτά για τα οποία έχω λέξεις!

Δεν αγαπά πραγματικά όποιος δεν αγαπά για πάντα.




Πάντα σκέφτομαι εσένα κι όταν γράφω τα χέρια μου απλά ακολουθούν πιστά αυτά που υπαγορεύει η καρδιά μου! Όπως εκείνη τη στιγμή που πρόσεξα το χαμόγελο σου και υπάκουσε τυφλά η καρδιά μου εκείνο που ούρλιαζε το μυαλό μου! Σε ερωτεύθηκα και δεν ξέρω αν μπορώ να φανταστώ κάτι πιο όμορφο που έχω νιώσει.
Δεν έχουν δει τα μάτια μου πιο όμορφο θέαμα απο εκείνο που αντικρίζω όταν χαμογελάς!
Πώς να ξεχάσω τη μέρα που μου είπες Σε αγαπάω! Με είχες αγκαλιά και μέσα στην τόση φασαρία και στον τόσο κόσμο ένιωσα πως είχαμε μείνει μόνο εγώ κι εσύ. Όλα κύλησαν αργά θαρρώ για κάποια λεπτά!Το άκουσμα της λέξης ,το σμίξιμο των βλεμμάτων και το χαμόγελο! Πάλι εκείνο το βασανιστικά υπέροχο χαμόγελο!
Σε αγαπάω πόσες φορές να το πω, να το δείξω και να πω πώς τώρα πια δεν ωφελεί να ειπωθεί? Χιλιάδες κι ακόμα περισσότερες και πάλι δεν θα μου φτάσει! Το πάντα και το ποτέ δεν πρέπει να λέγονται ..αλλά εγώ θα τα βάλω και τα δυο σε μια πρόταση μόνο για σένα: Θα σε αγαπάω ΠΑΝΤΑ και δεν θα σε πληγώσω ΠΟΤΕ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου