ΠΩΣ ΣΆΓΑΠAΩ? ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΨΑΧΝΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ.ΣΆΓΑΠAΩ ΣΤΗΝ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΑΓΚΗ,ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ Η' ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ.ΣΆΓΑΠAΩ ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΣΟ ΕΛΕΥΘΕΡΑ.ΣΆΓΑΠAΩ ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΑΡΝΙΕΤΑΙ ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΤΟΣΟ ΑΓΝΑ.ΣΆΓΑΠAΩ ΜΕ ΤΟ

ΠΑΘΟΣ ΤΗΣ ΓΡΙΑΣ ΛΥΠΗΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.ΣΆΓΑΠAΩ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ

ΧΑΜΕΝΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ.ΣΆΓΑΠAΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΟΛΗΣ ΜΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

ΣΆΓΑΠAΩ ΚΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ. ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΛΟΣ ΓΙΑΤΙ

ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.ΕΙΣΑΙ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΤΟ ΦΩΣ,Ο ΠΙΟ ΓΛΥΚΟΣ ΚΑΗΜΟΣ,Ο ΠΙΟ

ΜΕΓΑΛΟΣ.ΣΆΓΑΠAΩ ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ,Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΟΣΟ

ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ.ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ

ΜΕΤΡΗΣΟΥΜΕ.