Σαν έναν καταρράκτη ότι ζούμε νιώθω πως αντικρίζω κάθε μέρα. Τόσο καθάριο και τόσο όμορφο θέαμα είναι η κάθε μας στιγμή. Αγαπάω να ξυπνάω και να είσαι το πρώτο πρόσωπο που αντικρίζω. Να κουρνιάζω μέσα στην αγκαλιά σου και να χάνομαι από τόση αγάπη. Να με χαϊδεύεις και να είναι όλα πιο όμορφα από ποτέ άλλοτε στην ζωή μου. Σ’αγαπάω κι αυτό με γεμίζει με όμορφες σκέψεις. Μ’αγαπάς και αυτό με γεμίζει με όνειρα. Σε κοιτώ και μέσα σου βλέπω έναν παράδεισο που δεν ξέρω αν μου ανήκει. Αν απλά με φιλοξενεί για λίγο και μετά με διώξει. Αλλά θα χαθώ μάτια μου αν ξυπνήσω ένα πρωί και η καρδιά μου δεν έχει τους παλμούς του ερωτά μας. Αν τα χείλη μου δεν πουν σε σένα την πρώτη Καλημέρα. Οι στιγμές μου και τα λεπτά μου θα περνάνε χωρίς σκοπό όταν δεν θα περιμένω να σε αντικρίσω. Δίχως σου όλα μοιάζουν ίδια ,τετριμμένα μέσα στην στόφα της ανούσιας πριν από σένα ζωής μου.